Eigenlijk hebben ze bij MOVE2BLUES te Hasselt een luxeprobleem bij de opener van hun clubseizoen 2009-2010. Wanneer je voor het einde van het seizoen kleppers aankondigt als Joanne Shaw Taylor, Charlie Musselwhite en Jason Ricci met wat moet je dan het seizoen beginnen?

Omdat het een geweldig aanbod was deze zomer op onze festivalweiden is het uiteraard oppassen geblazen wanneer je het indoor seizoen van start wil laten gaan. Danny is dan maar op zoek gegaan naar een ‘zekerheid’ of was het ‘A Posteriori’ dat hij deze formatie gekozen had. Feit is dat hij zowat de betere bluesmuzikanten uit Nederland en US samen wilde brengen en voeg daar maar gerust België aan toe. Wanneer je dit gezelschap samen brengt, wie moet je dan als headliner op de affiche plaatsen want dan zit je onmiddellijk al met een probleem. De knoop zal wel ergens zijn doorgehakt en daarmee luisterde de affiche naar ‘Big Pete & The Backbones feat. Alex Schultz’ om het maar eenvoudig te willen houden :-)

Mr. Alex Schultz, ja die meneer hoeft geen verdere aankondiging want zijn naam spreekt voor zichzelf maar toch zijn er ieder jaar wel wat nieukomers tussen de concertbezoekers en is er misschien nog een eenzaat die van Alex nog niet heeft gehoord. Alex Schultz studeerde Jazz in Boston alvorens hij door mensen als B.B. King en James Cotton met de blues in aanraking kwam. Toen Alex naar LA (Cal) verhuisde ging het allemaal redelijk snel en namen als Hank Ballard, Albert Collins, Coco Montoya, William Clarke, Finis Tasby en Rod Piazza doken al snel op rond zijn persoon want zowat iedereen in de bluesscéne was er van overtuigd welke geweldige gitarist hier was ontdekt. Na het verlaten van de Mighty Flyers kwam de bluesrebel Lester Butler op de proppen en werd het album ‘13’ ingeblikt.  Deze samenwerking met Lester Butler was het gevolg dat ook Big Pete in contact kwam met Alex. Big Pete was ook onder de indruk van Lester zijn werk en uiteraard was een samenwerking met de gitarist uit de groep dan een zegen. Big Pete wiens naam altijd verbonden blijft met de Nederlandse formatie ‘The Strikes’ werd de uitverkorene wanneer een ‘Lester Butler Tribute’ ter sprake kwam en samen met de ruggensteun van ‘The Backbones’ hebben ze talrijke geslaagde tribute’s op hun actief de dag van vandaag.

The Backbones…ja in feite is dit een wisselende formatie die door buitenlandse artiesten worden gekozen om hier in Europa als backing groep te fungeren als moeten we er onmiddellijk bij vermelden dat als Backbones ze een volwaardige bluesband zijn. Het was Julius Van Brakel aka Lord Julius die na zijn stukje geschiedenis met Mike & The Mellotones mee de Backbones op de wereldkaart zou zetten en gekend als één van de beste basgitaristen was daardoor de ruggengraat van deze bluesband al een feit.

Bij de aankondiging staat ook de B van België vermeld en ja hoor, voor deze tour wordt zowaar beroep gedaan op onze ‘pride’ in de blueswereld en volgens alle ingewijden de beste bluesdrummer die hier rondloopt en misschien op onze wereldbol na het heengaan van Sam Carr (1924-2009). Backstage vernam ik dat Big Pete onze Willy Maze (The Electric kings) niet kende (shame on you Pete!) maar daar zal na vanavond wel eventjes verandering in zijn gekomen. Want het was voor beiden hun eerste kennismaking met elkaar en daar zou je op het podium niets, maar dan ook niets van merken want met de muzikale intro ‘Just Warmin’ Up’ leek het of hier stond een band die hun jubileum stonden te vieren.

Wie gekomen was om een zoveelste ‘Lester Butler Tribute’ te aanschouwen was er aan voor de moeite want wat we hier zouden te horen krijgen was blues met een grote B. Uiteraard werd er hier en daar een nummertje LB ingelast maar dat stond dan in groot contrast wat deze ‘heren’ ons hier lieten ervaren. Je kon stellen dat alle aanwezigen hier getuigen zijn geweest van een reisje door de bluesgeschiedenis. Starten deden ze aan de West Side en meer met het brengen van de West Side Soul à la Magic Sam.

Met ‘Come In This House’ van Junior Wells ging Big Pete al ‘all the way’ en zowat iedereen was toen reeds in coma door de intensiteit welke hier op de bühne werd overgebracht naar het publiek. Zelfs een paar probleempjes aan de bass werden in een mum van tijd verholpen en kwam zelfs de interactie met het publiek te goede. Big Pete zette aan met zijn chromatische harp en ging een duel aan met de andere ‘star of the show’ Mr. Alex Schlutz.

Big Pete was al dermate diep gegaan dat hij nood had om zijn stembanden eventjes te gaan laten marineren in een ‘Cristal Alken’ en Alex begon me daar aan een uitleg zoals we hem nog maar zelden hadden horen spreken. Gewoonlijk is hij een terug getrokken iemand of er moeten ook wat alcoholische invloeden in mee spelen . Het argument dat hij wilde verduidelijken is natuurlijk een statement  en iedere bluesliefhebber is ervan bewust dat de ‘Heart ’n Soul’ van iedere bluesband uiteraard de rhythm sectie is en hier stond er natuurlijk eentje om U tegen te zeggen.

Indien het dit nog niet was geweest zou nu het moment van Alex Schultz aanbreken zoals ik hem het liefst bezig zie, instrumentaal, jazzy en funky, en voor dit laatste deed Alex beroep op de invloeden van funk in New Orleans jaren ’60 en wanneer je dan aanzet met een nummer van de ‘The Meters’, ja dan is het hek helemaal van de dam en wie toen nog niet in tranche was kon beter de zaal verlaten. De zaal verlaten deed uiteraard niemand bij het  aanhoren van één van Art Neville zij hersenkronkels en deze Look-Ka Py Py werd feilloos gebracht door Alex, Willy en den Juul wat voor een bluesorgasme zorgde bij velen onder de aanwezigen, of was het applaus voor de keuze van Danny?

Toen de stembanden van Big Pete waren gemarineerd konden we de reis door de ‘History of the Blues’ verder zetten met nummers als 'I Wish You Would' van Billy Boy Arnold en 'You're The One' van Jimmy Rogers en werd de opening van het nieuwe seizoen voor Move2Blues al onmiddellijk een schot in de roos. Voor de encore werd er gekozen voor eentje van William Clarke en met deze 'A Good Girl Is Hard To Get' kregen de afwezigen weerom ongelijk of waren de namen niet klinkend genoeg? Kijk dan maar eens naar het volledige programma van Move2blues alvorens je antwoord! Da was af...Da was straf!